Kompleksy rafineryjne prowadzące działalność w regionie

Na sytuację na polskim rynku paliw i produktów paliwowych wpływ ma działalność kilku sąsiednich rafinerii.

Poza liderem rynkowym, rafinerią w Płocku, należącą do PKN Orlen S.A., pozostałe podmioty z regionu dostarczają swoją produkcję na rynek w Polsce, stanowiącą konkurencję dla Grupy LOTOS.

W pierwszej połowie 2021 roku nadal był obserwowany trend ograniczania przerobu w rafineriach z uwagi na utrzymujące się w większości krajów obostrzenia pandemiczne. Jednak od drugiej polowy, w związku z rosnącym popytem globalnym, a co za tym idzie odbudową cracków produktowych następował wzrost przerobu w rafineriach. Od 2020 roku uwidocznił się też trend związany z przekształcaniem rafinerii w zakłady wytwarzające paliwa z produktów pochodzenia roślinnego, tj. biorafinerie. Takie kroki podjęły firmy m.in. TOTAL we Francji, Neste w Finlandii oraz ENI we Włoszech. Recesja gospodarcza z 2020 roku i jej kontynuacja w 2021 roku przekłada się na decyzje poszczególnych zakładów, co do dalszego funkcjonowania oraz realizacji kolejnych projektów inwestycyjnych.

LOTOS posiada zaawansowaną technologicznie rafinerię z jednym z najwyższych współczynników kompleksowości przerobu ropy w rosnącym regionie Europy Środkowej, tzw. NCI, na poziomie 11,1.

Wysoka elastyczność struktury uzysków rafinerii Spółki umożliwiła przetrwanie znacznej zmienności warunków rynkowych wywołanych pandemią COVID-19, oddziałujących na popyt oraz poziomy marż produktowych. Widać to wyraźnie silnie po spadku wykorzystania mocy rafineryjnych. W Europie (łącznie w regionie NWE oraz CEE) w 2020 roku wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło z 84% w 2019 roku do 76%, aby następnie w 2021 odrobić straty do 80%. Jednak kompleksowość rafinerii w Gdańsku pozwoliła przekierować strumienie uzysków rafineryjnych w produkty takie jak bazy olejowe i asfalty. Pozwoliło to utrzymać przerób znacznie powyżej średniej europejskiej.

Rafinerie w Europie Środkowej: zdolność przerobowa oraz współczynnik kompleksowości Nelsona (NCI)

Lotosgrafikimacierz Lotosgrafikimacierz

Źródło: opracowanie własne na podstawie danych Spółki oraz PKN Orlen, Grupa MOL, Rosneft, S&P Global Platts

  • rafineria w Płocku (PKN Orlen), Polska – około 16,5 mln ton rocznie,
  • rafineria w Leuna (Grupa TOTAL), Niemcy – około 11,6 mln ton,
  • rafineria processingowa w Schwedt (PCK Raffinerie GmbH), własność – ENI/ROSNEFT), Niemcy – około 11,8 mln ton,
  • rafineria w Możejkach (PKN Orlen), Litwa – zdolności produkcyjne projektowe około 15 mln ton, jednak biorąc pod uwagę wykorzystywany obecnie układ technologiczny i możliwości rynkowe, efektywne wykorzystanie mocy obecnie wynosi około 8 mln ton,
  • rafineria w Schwechat (OMV), Austria – około 10,1 mln ton,
  • rafinerie należące do UniPetrol – Kralupy, Litvinov, (PKN Orlen), Czechy – około 8,7 mln ton,
  • rafineria w Bratysławie (Slovnaft, Grupa MOL), Słowacja – około 6,1 mln ton,
  • rafineria processingowa Bayernoil (Vohburg – ENI/VARO/ROSNEFT), Niemcy – około 10,7 mln ton,
  • rafineria processingowa MiRO (Karlsruhe – PHILLIPS 66/EXXONMOBIL/SHELL/ROSNEFT), Niemcy – około 16 mln ton,
  • rafineria processingowa Holborn Europa Raffinerie (Hamburg – Holborn European Marketing), Niemcy – około 4,7 mln ton,
  • rafineria processingowa Ruhr Oel Refinery (Gelsenkirchen – BP), Niemcy – około 12,9 mln ton.

Rafineria w Gdańsku na tle konkurencyjnych rafinerii w regionie

LotosgrafikiMapa2 LotosgrafikiMapa2

Źródło: Materiały Grupy Kapitałowej LOTOS, zdolności produkcyjne w mln ton rocznie

Poprzednia strona

Optymalizacja przerobu ropy w warunkach stopniowej odbudowy rynku po pandemii

Następna strona

Główne produkty

Wyniki wyszukiwania